Skarby panie, skarby!

Z wiosną zaczął się u nas w wiosce sezon na skarby. Oznaką tego nie są oczywiście bociany czy jaskółki ino wzmożony ruch pojazdów na niemieckich numerach. Z tych pojazdów wychodzą ludzie i kręcą się pozornie w miejscach gdzie albo stoją ruiny gospodarstw albo już i ruin nie ma. Tak mówią u nas pod sklepem.
No i właśnie tam się dowiedziałem o ostatniej takiej eksploracji. Za opuszczonym domostwem, tam gdzie kończył się kiedyś sad a zaczynało pole, znaleziono wielką dziurę w ziemi i pustą kankę na mleko. I porozrzucane szmaty. Zapanowało - jak to zwykle - wielkie oburzenie, bo wszystko co w ziemi i nad ziemią jest traktowane jako własność wioski, zwłaszcza, że pusta kanka rozpaliła wyobraźnię.
"Kradzież" zawartości mitycznej już pomału kanki jest powodem do wspomnień i opowieści o co bardziej spektakularnych okolicznych wydobyciach. Nam najbardziej podoba historia z lat 80. chyba (bo opowiadający mylą się trochę w zeznaniach), kiedy to poniemiecki schowek został rzekomo wysadzony jakimiś materiałami wybuchowymi! Byli niemieccy mieszkańcy zaprzyjaźnić się mieli z przybyszami zza Buga i kilkakrotnie ich odwiedzali towarzysko. Pewnej nocy, w trakcie kolacji, mieli wyjść na chwilę z domu odetchnąć świeżym powietrzem. Kiedy wrócili jakoś szybko coś im wypadło, wsiedli w samochód i odjechali. Na zawsze, jak się okazało. A rano gospodarz znalazł w stodole dziurę w betonowej wylewce a wokół, a jakże, porozrzucane szmaty. - Jak to możliwe, że nikt nie słyszał wybuchu - zapytałem, jak pierwszy raz kilka lat już temu słyszałem tę opowieść. - Panie, wybrali noc kiedy była potworna burza i pioruny zagłuszyły - usłyszałem oczywistą odpowiedź.